Bazen cok geriliyo o kadar geriliyo ki, yuzune esen ruzgar bile aglamasina sebep oluyo. Aynaya bakip yuzunu gordugunde sinirleri bozuluyo agliyo. Ya da elinde bicak biberleri dograrken, meyve yerken, muzik dinlerken aglayabiliyo..
Mutlu olma sebebini insanlarda arayinca, insanlardan gelen darbeler, olaylar, mutsuz ediyo insani, bir daha mutlu olmiycak saniyo. Halbuki mutlulugun sebebi kisilere bagli olmamali. Dinsiz bir dunyada icinden gelen guc , inanan bir insan icin de Allah'in varligi olmali mutlulugun kaynagi. Yoksa olaylar bitiriyo insani, kendine gelemiyo kurtulamiyo. Ya da kurtuluyo ama yine baska insanlarda arayarak mutlulugu..
Yine de insanin her zaman sevicegini bildigi, her ne olursa olsun varligini bildigi birilerinin olmasi guzel. Bazen ne kadar guclu olmak istesek de o birileri olmadan eksik kaliyo..
Selvi boylum al yazmalim da Asya diyor ya: Sevgi iyilikti, dostluktu, emekti.. Mutluluk da oyle. Mutluluk emek istiyo.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder